Góry śpiewają - Nguyen Phan Que Mai

4/08/2025

Góry śpiewają - Nguyen Phan Que Mai

Wietnam, rok 1972. Na Hanoi spadają amerykańskie bomby. Rozłączone rodziny z nadzieją oczekują powrotu bliskich do domu. Kiedy Dieu Lan wraz z wnuczką Hương ukrywają się przed bombardowaniem w okolicznej wiosce, babcia opowiada wnuczce przejmującą historię swojego życia.

Pięknie napisana powieść, z wrażliwością oddająca trudne wydarzenia, przedstawiając czytelnikowi część historii Wietnamu. Choć tematyka wojny i losów ludzkich w trakcie jej trwania nigdy nie jest łatwa, a niektóre sceny są naprawdę bolesne, to nad całą powieścią unosi się... taka babcina, magiczna i opiekuńcza mgiełka, wyraźna szczególnie w rozdziałach, w których babcia opowiada wnuczce swoją historię. Autorka stworzyła niesamowitą powieść, pełną różnych emocji - od szczęśliwych chwil pełnych wzruszeń aż po trudne doświadczenia, przynoszące smutek i rozpacz. Opisane wydarzenia poznajemy z dwóch perspektyw, na dwóch liniach czasowych. Pierwsza to opowieść wnuczki, przenosząca nas od roku 1972 do 1980. Drugą perspektywą jest opowieść babci, zabierająca nas w podróż od roku 1930 do 1965. Ale znajdziemy tu także kilka rozdziałów z niedalekiej przeszłości. Z ogromnym zaangażowaniem trochę słuchałam audiobooka, a trochę czytałam w wersji papierowej, nie mogąc ani na chwilę oderwać się od lektury. Przeczytałam ją w jeden dzień, a to ponad 450 stronnicowa książka. Nie żałuję ani chwili spędzonej z tym tytułem.

Nabrałam przekonania, że gdyby ludzie więcej o sobie czytali i ujrzeli światło innych kultur, na świecie nie byłoby wojen.

To opowieść o Wietnamczykach, których los okrutnie doświadczył. Choć bohaterowie są fikcyjni, a opisane wydarzenia są wyłącznie wytworem wyobraźni autorki, to jest to powieść osadzona w ramach prawdziwych historycznych wydarzeń. I właśnie dlatego jej odbiór jest tak bardzo autentyczny. Przez całą historię przewija się duża ilość bohaterów, a każdy z nich niesie na swoich barkach bolesną, ciążącą mu przeszłość. Los nie oszczędzał nikogo, bo wojna rządzi się swoimi prawami. Jest okrutna i niesie za sobą śmierć i zniszczenie. W tej powieści wojna ma wiele twarzy i na długie lata wpisała się w oblicza bohaterów, czyniąc ich tymi, kim są. Mocno zżyłam się szczególnie z głównymi bohaterkami, ale także postacie poboczne zapiszą się w mojej pamięci na długi czas. To zdecydowanie jedna z tych książek, które czyta się wszystkimi zmysłami, a jej część zostaje w czytelniku na zawsze. 

„Góry śpiewają” jest historią o odwadze, trudnych decyzjach, woli życia, bolesnych ranach, traumatycznych doświadczeniach i o oczekiwaniu - na lepsze czasy, na powrót bliskich. Opowiada o silnych kobietach, losach rodzin dotkniętych wojną, o pierwszych miłościach, poświęceniach dla rodziny. Wietnam nie był nigdy na mojej podróżniczej liście miejsc, które chciałabym odwiedzić, ale po lekturze tej książki mam ochotę się tam wybrać, spróbować zupy Phở i obejrzeć miejsca będące tłem wydarzeń snutych przez Nguyễn Phan Quế Mai. Czytanie tej powieści było wyjątkową podróżą i ogromną zachętą, aby lepiej poznać tę stronę świata. Czytajcie!

Nguyễn Phan Quế Mai, Góry śpiewają, tłumaczenie: Izabela Matuszewska, Wydawnictwo Albatros 2025

Książkę czytałam we współpracy z Wydawnictem Albatros.

Czytaj »

Błędne łąki - Jarosław Szczyżowski

3/26/2025

Błędne łąki - Jarosław Szczyżowski

Zbliża się rocznica zaginięcia dwójki studentów etnologii w Górach Izerskich. Aleks Lipski, wrocławski dziennikarz, przybywa na miejsce, aby napisać artykuł i przeprowadzić własne śledztwo w sprawie, której nie udało się rozwiązać policji. Na miejscu odnajduje jednak więcej pytań niż odpowiedzi, a tajemnicze zaginięcie to zagadka znacznie bardziej skomplikowana, niż początkowo przypuszczał - pełna niedopowiedzeń, górskich tajemnic, opowieści i legend sprzed lat, które nie tylko fascynują, ale też napawają lękiem.

Kryminał osadzony w górach, z nutą tajemnicy, lokalnych wierzeń i legend - długo nie musiałam się zastanawiać nad chęcią przeczytania tego tytułu. I nie żałuję, bo czytanie „Błędnych łąk” było niesamowicie ciekawą przygodą. Już pierwsze strony przyprawiły mnie o gęsią skórkę, a im dalej w las, tym szybciej odczuwany przeze mnie niepokój narastał. Dzieje się tu sporo, a rzeczywistość przenika się z fikcją. Akcja powieści płynie żwawo, rozdziały są angażujące, rozmowy bohaterów bardzo ciekawe, a stworzona przez autora historia frapująca. Przez całą opowieść, niczym leśna mgła, snuje się tajemnica i górski klimat, na które ciężko pozostać obojętnym. Zło czai się w lesie, pobudza wszystkie zmysły i doprowadza nie tylko bohaterów, ale też czytelnika, na skraj szaleństwa.

Las jest zły. Las potrafi nami zawładnąć. Strzeżcie się tych, którzy ani z krwi, ani z kości ludzkiej nie są zbudowani.

Bardzo polubiłam głównych bohaterów i z przyjemnością odkrywałam razem z nimi sekrety kryjące się w opuszczonych miejscach, górskich legendach i dziełach profesora Peuckerta. Z zapartym tchem śledziłam ich losy, nastawiając ucha na informacje, które zbierają w swoim małym prywatnym śledztwie. Zarówno główne postacie, jak i te poboczne zachwyciły mnie swoimi portretami, a postać Esterki na pewno zostanie w mojej pamięci na długo. Choć na rozwiązanie tej zagadki wpadłam dość wcześnie, nie odebrało mi to frajdy z czytania, wręcz przeciwnie - od początku do końca czytałam tę powieść z ogromnym zaangażowaniem. Cały czas mając ochotę spakować plecak, rzucić wszystko i jechać... w Góry Izerskie, do Chatki Górzystów!

Jarosław Szczyżowski w nieco ponad trzystu stronach wykreował mroczną i gęstą historię, zapisującą się w umyśle na długo. Pisze lekko i obrazowo, przez co bardzo łatwo przenieść się w wyobraźni tam, gdzie autor chce nas zabrać i chłonąć tę opowieść ze zmysłami pracującymi na najwyższych obrotach. A przenosimy się nie byle gdzie, bo do górskiego schroniska otoczonego jesienno-zimową aurą oraz do mrocznych lasów i szlaków mistycznych Gór Izerskich, na które - gwarantuję - po lekturze tej książki już nigdy nie spojrzycie w ten sam sposób. To książka napisana przez miłośnika gór i czuć to na każdym kroku, dlatego jestem pewna, że pasjonaci górskich wycieczek doskonale odnajdą się w tej lekturze. Ja odnalazłam się bardzo dobrze i zdecydowanie mam apetyt na więcej twórczości autora. Cieszę się więc, że przede mną jeszcze „Obserwatorium” i po cichu liczę na równie fascynującą lekturę.

Jarosław Szczyżowski, Błędne łąki, Wydawnictwo Znak Literanova 2025

Książkę czytałam we współpracy z Wydawnictem Znak Literanova.

Czytaj »

Słuchajcie jak kłamią - Amy Tintera

3/21/2025

Słuchajcie jak kłamią - Amy Tintera

Po tragicznych wydarzeniach w małym teksańskim miasteczku, Lucy wyjechała do Los Angeles, gdzie próbowała zacząć od nowa i odciąć się od oskarżeń o zamordowanie swojej najlepszej przyjaciółki. W nowym miejscu nikt jej nie zna, nikt nie wie, o co ją oskarżano… do czasu, gdy w jej życiu pojawia się Ben Owens - podkaster, który próbuje rozwiązać sprawę zabójstwa Savvy. Lucy wraca do rodzinnego miasteczka, gdzie przyjdzie jej skonfrontować się z przeszłością i mrocznymi wydarzeniami, których nie pamięta. A może tylko udaje, że nie pamięta?

Świetnie czytało mi się ten thriller! Jest apetyczny, wciągający już od pierwszych zdań i trzymający dobre tempo do samego końca. Dynamiczny, utrzymujący wartką akcję dzięki przemyślanym i krótkim rozdziałom. Dzieje się sporo, nie ma czasu na nudę, a przy tym jest zaskakująco lekko, a nawet wesoło, bo autorka obdarowała główną bohaterkę naprawdę dobrym poczuciem humoru. Ciężko było mi się od niej oderwać, chciałam jak najszybciej poznać rozwiązanie zagadki, która okazała się nie taka prosta do rozwikłania. Podejrzanych miałam kilku, nie trafiłam z niczym, a to nie zdarza mi się często, więc tym bardziej doceniam fabułę stworzoną przez autorkę.

Bohaterów jest sporo, bo mamy tu całą społeczność małego miasteczka, dawnych przyjaciół Lucy oraz jej rodzinę. Główna bohaterka została skrojona bardzo dobrze, a ja z przyjemnością poznawałam tę historię jej oczami. Podobała mi się relacja wnuczki z babcią i sama postać babci, wykreowana wspaniale. Motyw podcastu w książce bardzo do mnie trafił, dodawał smaczku tej opowieści, tworzył niesamowitą atmosferę i przyznam, że z niecierpliwością oczekiwałam każdego nowego odcinka! Dialogi są błyskotliwe i angażujące, tempo naprawdę szybkie, ale to wielki plus. Książka jest nafaszerowana małymi i dużymi dramatami, plotkami, zdradami, nie pozostawiając czasu na wytchnienie.

Ciężko uwierzyć, że to debiut autorki w tym gatunku (wcześniej pisała książki dla nastolatków) i zdecydowanie mam ochotę na więcej, bo „Słuchajcie jak kłamią” to kawał dobrego thrillera, który zaskakuje, ma w sobie jakąś świeżość i został poprowadzony w świetny sposób. Nawet narracja pierwszoosobowa, za którą ostatnio nie przepadam, nie była tu dla mnie problemem. Podchodziłam do niej dość ostrożnie, bo często prężnie promowane tytuły ostatecznie do mnie nie trafiają, gdy poprzeczkę postawię im zbyt wysoko. A tutaj pozytywne zaskoczenie. 

Bardzo polecam, bawiłam się przy niej zaskakująco dobrze!

Amy Tintera, Słuchajcie jak kłamią, tłumaczenie: Magdalena Słysz, Wydawnictwo Albatros 2025

Książkę czytałam we współpracy z Wydawnictem Albatros.

Czytaj »

Cykl: Miasto Niedźwiedzia (1# Miasto niedźwiedzia, 2# My przeciwko wam) - Fredrik Backman

3/19/2025

Cykl: Miasto Niedźwiedzia (1# Miasto niedźwiedzia, 2# My przeciwko wam) - Fredrik Backman

Miasto niedźwiedzia, czyli szwedzkie Björnstad - to właśnie tu dzieje się niemal wszystko i to właśnie o nim jest ta opowieść. O małym miasteczku w głębi lasu i jego mieszkańcach. O hokeju, rywalizacji, marzeniach, dojrzewaniu, traumach, miłości i przyjaźni. O poszukiwaniu siebie, utraconej nadziei. O małej społeczności, którą wstrząsa jedno wydarzenie, pochłaniając i niszcząc po drodze wszystko, co było do tej pory ważne dla mieszkańców.

Nie będzie dla nikogo zaskoczeniem, że po raz kolejny pokochałam historię stworzoną przez tego autora. Sporo tu sportu, a dokładniej mówiąc - hokeja. I na początku wydawało mi się, że nie polubię jej tak bardzo jak innych opowieści autora, bo zaczęła się naprawdę niewinnie. Długie sportowe wprowadzenie, które jak się okazuje, było po coś. A później robiło się coraz ciekawiej, ciekawiej i ciekawiej. Pierwszy tom był dobry, ale to drugi wycisnął ze mnie łzy. Nigdy nie oglądałam żadnego meczu hokeja, ale po dwóch tomach tego cyklu zdecydowanie mam na to ochotę.

Uwielbiam wnikliwość, z jaką Backman opisuje ludzi, jak trafnie ubiera w słowa ich myśli, uczucia i przeżycia. Co chwilę mam ochotę na zaznaczanie przeróżnych fragmentów, a że miałam egzemplarze z biblioteki, to robiłam zdjęcia, żeby zostały ze mną na dłużej. Nikt tak jak Backman nie tworzy bohaterów, z którymi bardzo łatwo się zaprzyjaźnić. Wzbudzają sympatię, są żywi, barwni. A później robi im takie rzeczy, przez które cierpimy i cieszymy się razem z nimi, przeżywamy dokładnie to co oni, patrząc z boku, a jednocześnie jakby biorąc w tym czynny udział. Autor doskonale wie jak chwycić za serce, jak sprawić, by zostało złamane. Raz, drugi, trzeci. I nawet kiedy tworzy „chuliganów”, robi to tak, że nie sposób ich tak po prostu nie lubić. Zawsze jest jakieś „ale”.

Wszyscy dorośli mają takie dni, kiedy czują, że to już koniec. Kiedy nie wiedzą już, o co tak cały czas usilnie walczą, kiedy rzeczywistość i codzienność przytłacza i nie wiadomo, jak długo da się jeszcze radę. Fantastyczne jest to, że wszyscy mogą przetrwać bez załamywania się dłużej, niż im się wydaje. Przerażające, że nigdy nie wiadomo, jak długo.

„Miasto niedźwiedzia” to pierwszy tom - wprowadzenie do cyklu. Rozkręca się dość długo, ale naprawdę warto poczekać na to, co później. A już w „My przeciwko Wam” dzieje się dużo więcej, jest jeszcze ciekawiej. Obie książki czyta się w sporym napięciu, oczekując tego, co wydaje się nieuniknione. Ciężko odłożyć je na bok, a jeśli już musiałam, to i tak nieustannie myślałam o bohaterach, martwiłam się o nich, jakby byli moimi bliskimi. W obu tych tytułach, jak i w innych powieściach autora, wszystkiego jest dużo: mnogość wątków, postaci, wydarzeń, a jednak dość łatwo się w tym wszystkim połapać. Obie pozycje snują przed czytelnikiem niesamowity klimat małego miasteczka pomieszany z dzikością i sportem. A jednocześnie jest tu też trochę humoru, za który tak bardzo lubię pisarza.

Przede mną trzecia część cyklu - „Zwycięzcy” i już nie mogę się doczekać lektury, a obiecujecie, że trzeci tom zniszczy mnie emocjonalnie. Więc idę w to! Bo co jak co, ale książkom Fredrika Backmana pozwalam robić ze sobą takie rzeczy.

Czytaj »

Nieznajoma z portretu - Camille de Peretti

3/03/2025

Nieznajoma z portretu - Camille de Peretti

Rok 1910 - Gustav Klimt maluje portret pięknej młodej kobiety. Obraz zostaje wystawiony w galerii, z której wykupuje go nieznajomy, a następnie w 1917 roku portret z nieznanych nikomu powodów zostaje przemalowany przez autora (rok przed jego śmiercią). W 1925 roku włoska galeria wykupiła obraz Klimta, a w 1997 roku, tuż po odkryciu, że obraz został przemalowany, ktoś kradnie obraz. To jednak nie koniec tej historii, bo dwadzieścia lat później dzieło zostaje w tajemniczy sposób podrzucone do galerii. Co kryje się za historią obrazu? Dlaczego został przemalowany? Kim był nieznajomy, który kupił, a później odsprzedał obraz? I wreszcie - kto ukradł, a kto podrzucił obraz do galerii? 

Właśnie te prawdziwe wydarzenia stają się tłem do fikcyjnej relacji, w której Camille de Peretti przedstawia swoją własną wersję zagadkowych wydarzeń, próbując odpowiedzieć na pojawiające się pytania. I muszę przyznać, że gdybym nie wiedziała, że pełna historia portretu nie jest znana, z łatwością uwierzyłabym w wersję przedstawioną przez autorkę. A ta pisze barwnie, pięknie i bardzo plastycznie, pobudzając wyobraźnię czytelnika do granic możliwości. Akcja powieści rozgrywa się miedzy innymi w Nowym Jorku i Wiedniu, a przeszłość miesza się tutaj z teraźniejszością. Bardzo lubię powieści osadzone w przeszłości i z ogromnym zaangażowaniem przewracałam kolejne strony, chcąc jak najszybciej poznać wizję autorki, ale też rozkoszowałam się jej pięknym stylem i niesamowicie frapującą opowieścią.

Był pełen strachu, który od lat ściskał mu trzewia, ale każdy strach niesie w sobie nadzieję, że kiedyś zniknie.

Francuska autorka stworzyła ciekawą paletę charakterów zamieszanych w sprawę obrazu, a my poznajemy ich bardzo dobrze, wnikając w przeszłość rzucającą cień na ich życiorysy. Mamy tu romanse i rodzinne tajemnice wymuszone przez konwenanse. Pisarka splata ze sobą losy wielu postaci, krążąc wokół słynnego obrazu, tworząc przy tym enigmatyczną atmosferę pełną emocji. A my wraz z bohaterami odwiedzamy muzea i galerie sztuki, kroczymy ulicami Nowego Jorku i Wiednia na przestrzeni lat i epok. Widzimy ich w wielu obliczach - od biedy i ciężkiej pracy, aż po sukces, przeżywając razem z nimi towarzyszące temu uczucia. Sam obraz jest tylko tłem tej opowieści, jednak bardzo znaczącym.

Camille de Peretti ma na swoim koncie już wiele powieści, ale „Nieznajoma z portretu” to jedna z nowszych i pierwsza wydana w Polsce. Z chęcią sięgnę po inne książki autorki, dlatego mam cichą nadzieję, że niebawem pojawią się kolejne. Mam nadzieję, że skusicie się na ten tytuł i dobrowolnie oddacie się w ręce autorki, która zabierze Was w zagadkową i emocjonującą podróż z sztuką w tle. Książka jest częścią serii butikowej Wydawnictwa Albatros - w przepięknym pozłacanym wydaniu z obwolutą.

Camille de Peretti, Nieznajoma z portretu, tłumaczenie: Joanna Prądzyńska, Wydawnictwo Albatros 2025

Post powstał we współpracy z Wydawnictwem Albatros.

Czytaj »